Rodzice nie mogą się nadziwić, jak różne potrafią być ich dzieci, mimo że są wychowywane w ten sam sposób i mają tych samych rodziców. Wpływ na to ma wiele czynników, ale jednym z nich, według koncepcji Alfreda Adlera, jest kolejność urodzenia dzieci. Przeczytaj, jakie zachowania są typowe dla kolejności pojawienia się dzieci w rodzinie.
Kolejność urodzenia a osobowość
Spojrzenie na dzieci przez pryzmat kolejności urodzenia jest oczywiście tylko pewną ciekawostką, która może być pewnym punktem wyjścia w rozważaniach i próbie zrozumienia dzieci. Na to, jakie są nasze maluchy, mają przecież wpływ również temperament, płeć, budowa ciała, różnica wieku między dziećmi, ale też ich dotychczasowe doświadczenia i czynniki środowiskowe. Kolejność urodzenia nie jest więc żadną wyrocznią, nie chodzi o przyklejanie etykietek dzieciom, a spojrzenie na nie z łagodnością, z większym zrozumieniem, a dzięki temu udzielenie im większego wsparcia w rozwoju.
Najstarsze
Najstarsze, a więc pierworodne dziecko, jest zazwyczaj tym, które doświadczyło najwięcej uwagi, bo miało rodziców na wyłączność. Jednocześnie rodzice mają sporo oczekiwań i jeszcze więcej obaw.
Najstarsze dziecko jest przywódcze, zarówno w dzieciństwie, jak i w dorosłym życiu często przyjmuje pozycję lidera, co wynika z poczucia odpowiedzialności za młodsze rodzeństwo. Ale dzięki tej trosce o braci czy siostry, jest też opiekuńcze. Częstą cechą osób najstarszych z rodzeństwa jest perfekcjonizm, co jest efektem poczucia, że bycie „dobrym” pozwala zasłużyć na miłość i uwagę rodziców i wygrać z konkurencyjnym słodkim uśmiechem młodszego z dzieci. Oczekiwania dorosłych sprawiają, że najstarsze z dzieci szybko same stają się dorosłe.
Środkowe
Środkowe dzieci często wysoko stawiają sobie poprzeczkę, chcąc dogonić umiejętnościami starszaka. Jednocześnie mają umiejętności negocjacyjne i są otwarte. Dzięki wchodzeniu w sojusze – raz ze starszym, a raz z młodszym z rodzeństwa – są świetnymi dyplomatami. Nieustannie jednak porównują się do innych i szukają swojego sposobu na zaistnienie, co często przysparza rodzicom wyzwań. Przez to często są też określani jako indywidualiści.
Najmłodsze
Najmłodsze dziecko, dzięki doświadczeniu rodziców, jest najmniej obciążone lękami dorosłych. Jednocześnie, w porównaniu do swojego rodzeństwa, może wydawać się małe i kruche, dzięki czemu doświadcza dużo troski i opieki przez całe swoje życie. Wsparcie, jakie otrzymuje zarówno od rodziców, jak i od rodzeństwa, pozwala osiągać wysokie cele. Jednocześnie częste wyręczanie przez starszych odbiera decyzyjność i poczucie odpowiedzialności, przez co może czuć się zależne od innych ludzi. Mówi się, że najmłodsze z rodzeństwa, zawsze pozostaje dzieckiem i nie raz trudno mu się dostosować do zasad.
Przeczytaj też: Idealna różnica wieku między rodzeństwem
Chociaż kolejność urodzenia często ma wpływ na doświadczenia dzieci, to w żaden sposób ich nie definiuje. Trudno przeprowadzić rzetelne badania na ten temat, bo wyizolowanie innych czynników jest niemożliwe, ale opisy te mogą być pewną wskazówką. Czy powyższe charakterystyki pasują do Waszych dzieci?
Na podstawie:
Linda Blair, Kolejność narodzin, a charakter, wydawnictwo Sensus
Michael Grose, Why First-borns Rule the World and Lastborns Want to Change It
Zdjęcie: Miłość zdjęcie utworzone przez senivpetro – pl.freepik.com
