Wiele mówi się o stawianiu granic, ale raczej w kontekście stawiania ich dzieciom przez rodziców. Zdecydowanie mniej czasu poświęcamy na to, by uczyć dzieci tego, że one również takie granice mogą stawiać, że granice swoje i innych trzeba szanować i że dzieci mają prawo decydowania o sobie. O tym co lubią, czego chcą, a także co chcą robić, a czego nie.
I oczywiście, że te granice dzieci i dorosłych się ścierają i nie raz są powodem mniejszych lub większych awantur i frustracji. Ale nadal warto dzieci uczyć myślenia o własnych graniach. Dlaczego? Dlatego, że to właśnie one chronią nasze myśli i uczucia, decydują o tym jak bardzo mogą się do nas zbliżyć inni ludzie i pomagają budować mądre relacje.
Jak uczyć o granicach?
Przede wszystkim szanując granice, które dziecko wyznacza. Pytaj dziecko o jego zdanie. Rozmawiaj z nim o jego granicach, o tym czym one są i w jaki sposób mogą nas chronić. Poruszaj te tematy przy różnych okazjach. Troskliwie przyglądać się dziecięcemu „nie”, akceptując je wtedy kiedy to możliwe. Pamiętając, że dziecko nie musi przytulać cioci, dawać buziaka wujkowi. Nie musi też godzić się zgadzać się na wszystko czego oczekują od niego inni ludzie, kiedy źle się czuje z tym co oni proponują. Jeśli nie możesz przyjąć odmowy dziecka wytłumacz dlaczego. Powiedz dziecku, do kogo może zwrócić się po pomoc kiedy poczuje się zagrożone. Nigdy nie lekceważ potrzeb, uczuć lub obaw, które zgłasza Twoja pociecha.
Pamiętaj, że dzieci uczą się przez obserwacje. Szanowanie jego granic przyczyni się również do tego, że dziecko będzie zwracać większą uwagę na te, które stawiacie Wy- rodzice.
Jeśli szukacie wsparcia, polecam doskonałą książkę „Zgadzam się albo i nie! Jak szanować granice-swoje i cudze”. Ta publikacja prostym językiem mówi o niełatwych, a jednocześnie bardzo ważnych sprawach. Całość jest opatrzona komiksowymi rysunkami. Wcale nie trzeba czytać jej od początku do końca! Możecie sięgać po te fragmenty, którą są właśnie Wam potrzebne.
W niezwykle jasny sposób wyjaśnia czym są granice, jak je stawiać. Podkreślając, że mogą się zmieniać zależnie od sytuacji lub osób z jakimi mamy kontakt. Zwraca też uwagę na sytuację, w których to jednak dorosły musi podjąć ostateczną decyzje. W doskonały sposób pokazuje również czym są granice innych ludzi i co możemy zrobić żeby jakoś pogodzić to czego chcemy my, z tym co jest ważne dla innych.
Myślę, że to obowiązkowa pozycja w biblioteczce każdego dziecka od 6 roku życia.
Zobaczcie ten genialny film, który przedstawia książkę w wersji animowanej!
